Na het lezen : deel 2

Ik weet niet precies hoe de schrijver het verhaal wel had moeten laten eindigen, maar dit einde stond mij alleszins niet aan. Heel zijn leven lang kijkt Grenouille uit naar het parfum om de wereld te veroveren en vervolgens wil hij die macht niet en laat zich uitmoorden door allerlei moordenaars die hem zo liefhebben door zijn parfum dat ze hem letterlijk opeten. Na 50 hoofdstukken leef je zelf zo al mee naar dat parfum. Dat alles uiteindelijk voor niets geweest is, geeft een teleurstellend gevoel als lezer.

Nog een boek van Patrick Süskind zou ik niet lezen. Hij werkt teveel met linken naar personen of zaken die ik nog niet ken en volgens mij mis je dan de uiteindelijke essentie van het verhaal. Ook de vele lange beschrijvingen en zinnen vol moeilijke woorden sporen mij niet aan om aan nog zo'n verhaal te beginnen.

Moest ik de schrijver tegenkomen zou ik hem feliciteren me zijn boek. Hoewel ik er niet altijd van genoten heb, wil dat niet zeggen dat anderen (mensen die de linken en moeilijke woorden wel begrijpen en lange, beschrijvende passages wel appreciëren) het wel goed vinden. Ik zou hem wel vragen waarom hij het verhaal zo liet eindigen en niet anders. Het voelt voor mij aan als een onafgemaakt verhaal. Iets dat met lange zorg geschreven werd, maar dat abrupt afgebroken werd. Voor de rest zou ik nog zeggen dat dit boek van mij een 7/10 krijgt en dat hij juist ietsje duidelijker moet zijn in zijn tijdsverdeling, maar voor de rest was het boek wel nog oke.

Na het lezen

Ik vond het boek soms saai, vooral in het begin. De eerste hoofdstukken waren langdradige, beschrijvende scènes. Het was ook meeslepend, zoals bijvoorbeeld wanneer hij de 24 moorden pleegde. De spanning en onwetendheid van het volk dat lijdt onder de moorden wekte mijn interesse. Tenslotte was het ook moeilijk. Er zaten veel geleerde woorden in en addertjes onder het gras. Je moest linken leggen met dingen uit de werkelijke wereld, bijvoorbeeld Prometheus en Hitler, maar als je dat niet weet leest het boek helemaal anders.

Het boek heb ik in stukken gelezen maar ik denk dat ik er al bij al zo'n 2 en een halve dag aan gelezen heb. Het verhaal daarentegen verdeeld zich over zo'n 25-28 jaar denk ik. Het was niet altijd even duidelijk hoe oud Grenouille was.

Zoals verwacht in het begin, was dit boek niet mijn ding. Veel te langdradig en teveel saaie en, naar mijn mening, overbodige passages. Enkel deel drie kon mijn aandacht wat trekken. Dan had ik wel zin om verder te lezen, tot ik bij het einde kwam. Deel 4 was dan weer een teleurstelling. 

Het einde is in zicht

Zover zijn we dan. Grenouille gaat weer op pad, Druot is dood en de hele stad is verlost van zijn angst. Ik snap alleen niet wat de bedoeling is van de schrijver. Heel zijn leven lang is Grenouille toegewijd aan het perfecte parfum en aan het veroveren van de wereld, nu heeft hij deze macht eindelijk te pakken en wil hij ze niet? Het is alsof het doel van het hele verhaal gewoon wegvalt. Waarom vind hij deze macht nu niet leuk? Omdat hij ze zelf niet kan ruiken? Ik hoop dat deel 4 antwoorden bied.

Eventuele titels voor de hoofdstukken 41 t.e.m. 51

41 : Bezorgde vader                                                  47 : Onder arrest
42 : Plotse verdwijning                                             48 : Wachten op de dood
43 : Behouden van pure schoonheid                         49 : De ontknoping
44 : Op jagerspad                                                     50 : Terug naar nul
45 : De afwerking                                                     51 : De ondergang
46 : Tot zijn opluchting

Stilletjes aan afronden

Ik had al een vermoeden dat Grenouille niet ging terechtgesteld en vermoord worden (er waren tenslotte nog zo'n 5 hoofdstukken), maar het ultieme parfum dat hij gemaakt had, was totaal uit mijn gedachten verdwenen. Het parfum had ongetwijfeld een betoverende werkig, maar dat het zo sterk was dat de mensen orgieën vormden en nadien niet van niets meer wisten, ging boven mijn verwachtingen. 

Dat Druot daarna als moordenaar beschouwd werd, was ook verrassend. Eerst leek het dat ze de hele zaak afgesloten hadden, nadien bleek dat ze toch een moordenaar moesten en zouden terechtstellen. 

Het genie in gevangenschap?

Helaas wordt mijn vermoeden bevestigd, ook Lauren moet geloven aan de moordlust van Jean-Baptiste. 

Vrijwel meteen stelt men vast dat de moordenaar diezelfde persoon was als de looiersgezel die in de stal sliep die nacht. Hoewel men weinig beschrijving kon geven, denk ik toch dat de opmerking van de waard over de kreupele voet cruciaal kan zijn voor het vangen van Grenouille. 

Jean-Baptiste Grenouille, hij die zichzelf boven God waande, had een fout gemaakt. Door op indringende wijze de weg van Richis en zijn dochter te vragen aan een wacht van de stadspoort, had hij zichzelf zo goed als verraden. Na de moord was hij teruggekeerd naar het atelier van Arnulfi en dat werd hem fataal. 

Ik kan echter moeilijk geloven dat zo'n genie als Grenouille zo gemakkelijk gepakt werd na zijn laatste moord...

Wie niet sterk is, moet slim zijn

Richis had goed nagedacht. Zelfs ik was er niet op gekomen om Laure gewoon van haar maagdelijkheid af te helpen. Als de moordenaar enkel voor maagdelijke schoonheden ging, was Laure veilig eens het huwelijk met Alphonse voltrokken was. Hoewel ik toch het gevoel heb dat Grenouille zich dit "obstakel" niet van zijn doel zal houden. De geur is immers immens sterk voor hem.

Maar aan Grenouille zijn uitstekend reukvermogen viel niet te ontsnappen. Hij rook vrijwel meteen dat de gouden draad uit een doek van geuren ontbrak en ging op pad. Hij nam al zijn spullen en volgde zijn neus in zuidelijke richting. 

Iets in mij zegt me dat Lauren het einde van dit boek niet haalt, al blijf ik hopen van wel.

Het roodharige meisje

Richis beschrijft zijn dochter als een pure schoonheid en (toeval of niet) beantwoord het meisje perfect aan alle eisen van Grenouille. Wanneer Richis vertelt over zijn dochter die de tuin in gaat, werd het me ineens dudelijk dat zij waarschijnlijk die schone vrouw is waar Grenouille al 2 jaar op wacht om haar geur af te nemen. Ook de vice-consul had dit door en vluchte met zijn dochter. Dat deze man zo slim is en het complot zo goed als volledig door heeft, lucht me op. Het betekent dat de kleine meid nog kans heeft om te blijven leven en op te groeien tot nog een mooiere versie van zichzelf. 

Fingers crossed!