Levensechte beschrijvingen
Naarmate hoofdstukken 3 tot en met 7 vorderen, wordt het boek compacter. De zinnen worden, gelukkig, korter. Maar daarom niet beknopter. Je krijgt nog steeds een gedetailleerde beschrijving, vooral van de doeningen en de geuren van de personages.
De schrijver weet hoe hij situaties moet weergeven zodat mensen in het dagelijkse leven gelijkenissen kunnen vinden. Neem nu de beschrijving van baby Jean-Baptiste die wakker wordt op de schoot van pater Terrier. Mijn kat wordt op net dezelfde manier wakker, snuffelend in plaats van kijkend. Of de vergelijking van het overlevingsinstinct en de koppigheid van een teek met dat van Grenouille maak het verstaanbaarder voor een gewone tiener als mij.
Vanaf hoofdstuk 5 begint het levensverhaal van de kleine jongen eindelijk wat te vlotten. Hij groeit op en je merkt meteen dat dit kind allesbehalve normaal zal worden. Hij werd niet gehaat, maar was ook helemaal niet geliefd. Een muurbloempje noemen we deze gevallen in onze moderne tijden. Grenouille is een wonderkind en ik kan niet wachten om verder te spitten in zijn leven.
Mijn nieuwsgierigheid groeit en groeit. Wat wordt er van dit kind, wat kan hij nog meer, hoe zal hij overleven zonder moeder, wat zal zijn sterk ontwikkelde reukzin teweeg brengen? Het is een kwestie van lezen en afwachten. Voor zover ik gelezen heb is dit boek een aanrader, maar alles kan nog veranderen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten